leesduur 7 min.

Wat een weelde...!

Jeetje Mina, ik kan er met grote regelmaat nog vol van schieten. Wát is mijn leven veranderd sinds mijn herstel in 2023!

En wat is er zelfs na mijn vorige post alweer veel gebeurd!

Ik moet echt even bijschrijven realiseer ik me, want dit is te leuk om niet te melden allemaal.

De zomervakanties beginnen en ik heb mijn zomers kleurtje nu al binnen!

Ik was een héle maand in

🎈PORTUGAL🎈

Ja eindelijk was ik dan tóch nog in Portugal! Het land waar onze dochter al 4 jaar woont en nu was ik er zelf! Waanzinnig! En ik bleef zelfs een hele maand!

Eerst vloog ik begin mei met mijn man naar Porto. Heerlijk dat vliegen het blijft speciaal vind ik.

Onze dochter en haar vriend sloten na een dag aan en we genoten van het mooie Porto met zijn omhoog, omlaag en weer omhoog straatjes.

En mijn conditie? Die was opvallend goed! We liepen nog naar de zee zelfs en namen het oude trammetje terug naar de stad..

Ik genoot van de uitdagende hoogteverschillen en zoals ieder nadeel altijd ook een voordeel kent bezorgden deze

hoogteverschillen ons ook prachtige vergezichten.

We waren echte toeristen en bezochten een portbrouwerij mét proeverij natuurlijk en een fado avond met diner.

We werden door onze dochter en haar vriend verrast met een leuke citytour door een vriendin van hun en genoten enorm!

Na een weekend toeristisch bezig te zijn geweest was het welletjes en reisden we naar Treixedo waar onze dochter woont.

Een klein dorpje in het midden van Portugal. Nog een paar dagen verbleef ik met man in het naastgelegen Santa Comba Dão.

Met een huurauto ontdekten we de prachtige omgeving en we wandelden nog een middag heerlijk door de bergen.

Een pittige wandelroute was het, maar ik genoot enorm en mijn conditie kon het allemaal hebben! Onvoorstelbaar hoe mijn lichaam zich hersteld heeft na de chemo periode van vorig jaar! Wat een respect heb ik voor dat wonderbaarlijk krachtige herstel dat mijn lichaam laat zien.

Na een paar dagen nam ik afscheid van mijn man die naar huis vloog waarna ik bij onze dochter logeerde op Project Kamp waar ze wonen en werken.

Heel speciaal vond ik het om nu eindelijk te zijn waar ik al 4 jaar wekelijks de youtube filmpjes van hadden bekeken.

Project Kamp is een speciaal project waarover je hier meer kunt lezen: https://projectkamp.com/mission.html

Wekelijks kun je hun video's hier volgen: https://www.youtube.com/@ProjectKamp/playlists

Het was alsof ik 'in de film van Project Kamp' stapte en ik heb echt mogen ervaren hoe het leven daar is. 

Heel speciaal om te ervaren en wat knap wat ze daar in die vier jaar al allemaal hebben gerealiseerd en gedocumenteerd!

Ook leuk om de verhalen te mogen horen van de 30 mensen die dit jaar ervoor kozen een tijdje vrijwillig mee te helpen aan dit speciale project. Wat brengt mensen vanuit alle hoeken van de wereld naar Project Kamp? Ik genoot ervan!

Ontzettend leuk was het om nu eindelijk te zien hoe onze dochter leeft in Treixedo.

Dagelijks bezoekt ze het dorpscafé waar ze een graag geziene gast blijkt te zijn en ijverig bijpraat met de mensen uit het dorp.

Olá 'Joeoelia'😄 Bom dia. Como vai? En was ik 'A mãe dela' en voordat ik het wist zat ook ik er actief bij.

Onze dagelijkse bestelling werd:

Met Google translate binnen handbereik kletsten we dan gezellig verder met de mensen uit het dorp.

In dit kleine dorpje waar je jaren teruggaat in de tijd ervaarde ik een onderlinge betrokkenheid tussen mensen die heel speciaal en waardevol is. 

Ik was op de dorpsfeesten in de weekenden waar gedanst werd en bezocht de buurvrouw en haar man.

We deden nog zoveel meer. Het was een heerlijke periode en toen mijn terugreis had geboekt besloot ik nog

11 dagen op een andere plek te gaan schrijven aan mijn boek.

Dat is niet te doen in een omgeving waar door 30 mensen hard gewerkt wordt maar waar dan wel?

We vonden een werkelijk idyllisch plekje aan de andere kant van de Dão rivier op een half uurtje afstand van Treixedo.

Het huisje was werkelijk perfect ik voelde me er meteen thuis.

Alleen 2 paarden liepen de hele dag op en neer in hun grote wei. Een heerlijk knus huisje in de rustige natuur.

Ik schreef er 11 dagen uren aan een stuk en ben dus ook wat mijn boek betreft al een flink stuk opgeschoten.

Er waren duidelijk heel wat tranen nog niet gehuild, maar dat geeft niet. Alles voor het goede doel.

Na nog een gezellige slotavond op Project Kamp als afscheid reisde ik over land op donderdag 5 en vrijdag 6 juni weer naar huis.

Het leven was goed daar in Portugal en ik ga zéker nog wel eens terug, maar voor nu was het genoeg geweest.

In de bus zag ik een afwisselend landschap aan me voorbij trekken.

Een lange reis was het tot Luxemburg en dan met de trein naar Luik.

Spannend want we hadden 1,5 uur vertraging opgelopen.

Maar ik haalde de trein naar Luik waar mijn man me gelukkig oppikte.

Een lange reis was het toen ik na 36 thuis aankwam, maar zéker de moeite waard.

Ik sloot een práchtige periode af waarin ik dingen had ondernomen die al heel lang of zelfs nog nóóit mogelijk waren!

Ik kan jullie zeggen:

"hier schrijft een uiterst dankbaar mens"

Hartelijk bedankt voor het lezen

van mijn blog

Heb je vragen stel ze me HIER gerust 

Voor nu pluk je geluksmomentjes.

Liefs 😘,