Leesduur 18 minuten

Het zenuwstelsel en long-covid klachten:

Long-covid wat is dat toch. Klachten kunnen een grote impact hebben op je leven. Het wordt vaak onderschat, terwijl ze enorm beperkend kunnen zijn. Het is inmiddels bekend dat bij long-covid het zenuwstelsel ernstig ontregeld is. Als je hier weer balans in kunt krijgen is herstel mogelijk. 

Ondertussen weet ik dat ik niet de enige ben die op deze manier is hersteld, dus houd moed als je nu nog ziek bent. Bij mij vonden specialisten geen verklaringen voor mijn klachten en dat is bij de meeste long-covid patiënten (gelukkig) het geval. Maar ook al heb jij wél verklaarbare lichamelijke klachten dan nóg is een rustig zenuwstelsel enorm waardevol om in het algemeen klachten te kunnen verminderen.

Lees dus vooral verder het kan je in géén geval kwaad doen.😉 De belangrijke eerste stap is het zenuwstelsel tot rust krijgen dat ooit sein 'niet veilig' heeft opgepikt en dat schijnbaar niet meer los heeft gelaten.

Even hoe het nú met me gaat:

Met mij gaat het momenteel goed! Het contrast met een jaar geleden is enorm! Toen kon ik een half uurtje naar buiten met de rollator en op een goede dag hoopte ik dat er iemand mijn rolstoel nog even zou willen duwen om nog even buiten te komen. Zelf lukte het dan niet meer zo uitgeput was ik.

En nu?!

Ik heb VASTELAOVEND gevierd!🎈 Dat was een uitdaging vooral ook voor het zenuwstelsel dat ik zo goed tot rust had gekregen. De week voordat het feest begon kreeg ik alle pijnen ineens terug😳! Het stressysteem sloeg aan Heftig, maar ik zie dit niet als een 'terugval'. Mijn lichaam zette zich duidelijk schrap voor wat komen ging. Ik weet nu dat mijn lijf mij middels klachten iets wil melden. Het is aan mij om dat serieus te nemen.

Onrust of pijn zijn signalen en die neem ik dus maar beter serieus. Zo doe ik dat de opgelopen maanden en ik maakte al heel wat stapjes.

Nooit forceren, maar juist stil worden en rustig kijken wat er onbewust een rol speelt als er verschijnselen komen. Ik nam ook nu de tijd om de pijnen die opkwamen aan te kijken. Kon ook niet anders ik moest weer echt gaan liggen zo heftig was het. Ik ben me zelf niet altijd bewust van wat er speelt.Toch geeft mijn lichaam duidelijk signalen, dus gaat het om een onbewust proces. 

JournalSpeak werkt hierbij heel goed voor mij. Hier legt Nicole SAchs zelf uit hoe het werkt.

Niet denken, maar ongenuanceerd schrijven wat eruit wil. Spuug het er maar uit. Ons onbewuste brein heeft alles was jij ooit opmerkte en leerde, hoorde, zag en meemaakte opgeslagen liggen in ons onbewuste geheugen. Ook dingen die mij nu ik 54 ben, en anders in het leven sta, zelfs danig in de weg kunnen zitten. Maar ja, het zit er duidelijk nog en daar kijk ik dan even naar. 

Meestal komt er tijdens JournalSpeak wel bovendrijven wat de oorzaak kan zijn. Het borrelt dan op uit het 'niets' op papier. Heel apart. Vervolgens gooi ik dat weg het 'dient' me immers niet meer.😉 Er speelt vaak iets van verdriet angst en zelden tot nooit is angst reëel!😉  Alle emoties (angst en zorgen) die aan de pijnen ten grondslag lagen mochten er wél vol zijn. Even 'shinen' nog.

Ik ben pas op stap gegaan toen ik al klachten stuk voor stuk had 'behandeld' en heb ik enórm genoten! Ook de weken daarna kan ik zeggen dat het erg goed is gegaan. VASTELAOVEND ik was er weer🎈🎈🎈

"Hoe kan het toch Claudy?

Jij VASTELAOVEND vieren?

Wat heb je gedaan?!"

Ik heb éérst gezorgd voor een totaal rustig zenuwstelsel. Dat heeft überhaubt mogelijk gemaakt tot herstel te komen.

Al deed ik aan yoga nidra en ademhaling regulatie er was hooguit geen achteruitgang, maar vooruit ging het niet.Totdat ik kennis opdeed uit de boeken van Saskia de Bruin, Dr. Sarno en Dr. Schubiner en veel duidelijk werd.

Die boeken raad ik iedereen aan om basiskennis op te doen. 

Het zenuwstelsel:

Eerst even kort over het zenuwstelsel:

Alles in ons lichaam maakt verbinding met het zenuwstelsel. Dit is mooi zichtbaar in het onderstaande filmpje.

Op deze site van de hersenstichting staat de werking van ons zenuwstelsel duidelijk omschreven. 

Ons zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg) beoordeelt of iets gevaarlijk is. Het krijgt hiervoor signalen via onze zintuigen.

Als het zenuwstelsel ontregeld is kan het zijn dat je brein signalen van onze zintuigen als gevaarlijk registreert die eigenlijk niet echt gevaarlijk zijn.

Bij long-covid is bekend dat het zenuwstelsel ontregeld is. 

Mijn eigen zenuwstelsel:

Mijn zenuwstelsel was dus totaal overprikkeld.

Het zag in álles gevaar, terwijl er geen gevaar meer was. Het stond nog continu in Vecht/vlucht modus. Nu zelfs totaal in een Freeze stand.

Ik neem mee naar een

situatie van vorig jaar,

toen ik nog zo vreselijk beperkt was:

Er waren tussen 2021 en 2023 veel dagen dat ik alleen maar kon liggen. Migraine aanvallen, gewrichtspijnen, zenuwpijnen, extreme uitputting, erge prikkelgevoeligheid etc. etc. maakten het normale leven totaal onmogelijk.

Ik lag vaak met oogklep en oordopjes. Ik kon dan niet eens mijn telefoon of boek vasthouden door uitputting of pijn in mijn armen. Zelfs normaal dénken was vaak te belastend en putte me soms zelfs zó erg uit dat mijn lichaam zich niet eens meer op temperatuur kon houden. Dan lag ik rillend onder een paar extra dekens met warme, dubbele kleding aan en twee warme kruiken. En oogmasker met oordopjes tegen de prikkels. Gloeiende wangen, maar rillend van de kou ook al was het buiten meer dan 30 graden.

Dan kon ik alleen mijn lijf de nodige rust geven om vervolgens uitgeput in slaap te vallen. En nee ik had niet eens teveel gedaan.

Dat was ook niet mogelijk, want bij wat ik ook maar wilde doen blokkeerden mijn lijf en brein compleet. Het enige dat mijn lijf en brein dan nog toelieten waren ontspannen gedachten. Neutrale gedachten. Niet te grappig en niet piekeren. Neutraal!

Allerlei kleuren bloemen, kleuren ballonnen of spelende peutertjes aan 't strand. Zulke gedachten kostten het minste energie.

In de zomer kon ik in de tuin liggen met de app van vliegtuigvluchten op mijn telefoon. Keek ik waar een vliegtuig naartoe ging en fantaseerde ik over een gezin op reis. Zo maakte ik van iedere minuut dat ik niets kon tóch een fijne minuut.

Daar leerde ik ook steeds beter in het moment te zijn. Ik kon ook niet anders, maar ik merkte dat daar wél rust was. Daar was zelf klein geluk😉

Zo kwam ik ook altijd weer door de zware vlagen heen.

De angst om totaal bedlegerig te raken was er in die periode écht wel.

Ik bracht al noodgedwongen 85% van mijn tijd liggend door.
Achteruitgang kon toen al ontstaan na net iets teveel inspanning mentaal of lichamelijk.

Dit wordt PEM genoemd. Hier informatie hierover in de vorm van een filmpje
Of op de site van stichting c-support

Veel marge om bedlegerig te blijven was er in die tijd niet, dus angst en ongerustheid was niet vreemd. 

Voordat ik het wist was mijn stress systeem getriggerd om aan te slaan. 
Ik was me er niet van bewust dat er zóveel stress in mijn systeem zat.

In het voorjaar van 2023 leerde ik veel over het onbewuste geheugen en het zenuwstelsel en ons brein.

Ik kwam er toen achter hoe het systeem in elkaar zat! Veel puzzelstukjes vielen in elkaar! 

Ik besefte dat er een weg uit de ellende kon zijn!

Het zou een heel project worden als ik álles aan wilde pakken. Toch wilde ik dat. Álles zou goedkomen😉 Ik wist zéker dat het kon.

Maar waar moest ik beginnen als mijn systeem zo idioot van slag was? Bang voor álles?!

Zelfs een boterham smeren zag mijn brein/zenuwstelsel soms al als gevaar! Dan brak me het zweet uit en steeg mijn hartslag vaak spontaan naar 160! 

Als ik lag te rusten ontspanden mijn lichaam en hoofd niet eens meer, merkte ik! Logisch dat ik niet opknapte zelfs niet als ik rustte!

Yoga nidra en ademhalingsoefeningen hielpen wat ontspannend. Maar het was hooguit genoeg om geen terugval te hebben...

Hoe kreeg ik mijn zenuwstelsel dan tóch nog rustig?

Ik moest mijn brein er eerst van overtuigen dat er geen gevaar was. Maar hoe?

Als het stressysteem ineens weer aansloeg vuurde mijn brein felle pijnen af en extreme uitputting.

Nadat ik een paar weken vanuit bed veel kennis had opgedaan ging ik kleine stapjes zetten. Uittesten wat ik geleerd had. 

Ik besloot uiteindelijk mijn brein echt voor me te zien als een bang roodborstje dat ik op mijn hand wilde lokken om te voeren. Creatieve oplossing, maar ik moest iets verzinnen om vertrouwen te kweken want ik merkte dat mijn systeem idioot angstig was.

"Och breintje ben je zó bang? Kom maar dan doen we het samen, maar het gáát ons lukken".

Je zult denken die Claudy die spoort niet. Dat snap ik😆, maar zo is het écht gegaan.

De moed is me vaak in de schoenen gezakt, want als 'het systeem'  weer aansloeg kon ik weer helemaal opnieuw beginnen. Ik weigerde echter op te geven. Ik zag dit als mijn laatste optie om uit deze vreselijke situatie te komen..

Vogeltjes eten niet zomaar uit je hand...😉 Dus doorzetten Claudy, rustig blijven, komt goed.

De verschijnselen trokken deels weg als ik mijn brein geruststelde op die aparte manier. 

Het kostte heel veel concentratie en doorzettingsvermogen om dit op te lossen. maar ik merkte tóch al vrij gauw resultaat!🎈

Een boterham smeren zonder dat mijn hartslag ging pieken bijvoorbeeld. Ik stelde mijn brein daarbij steeds op dezelfde manier gerust. Ik zei letterlijk dat het veilig was om een boterham te smeren. 

Het voelde nogal idioot natuurlijk. Ik probeerde het ook wel eens zónder deze taktiek, maar dan lag ik vervolgens weer plat op de grond door de pijn. Mijn lijf verkrampte dan bij het minste of geringste totaal.

Als een angstig roodborstje of hondje dat op de vlucht dreigde te gaan. Stress all over the place in mijn zenuwstelsel!!!

Maar ik zette door, maar dúwde vooral níet door! Mijn brein moest zich veilig voelen anders werkte het niet. 

Ik ging echt pas door met iets als mijn ademhaling helemaal rustig was en ik mij totaal rustig voelde. Dan had ik geen klachten en sein groen.
Opgeven was geen optie 'we' (mijn zenuwstelsel en ik) zouden afmaken waar 'we' aan begonnen waren.

Na een tijdje kwam er vertrouwen in plaats van angst. Steeds kon ik iets langer doorgaan🎈

Toen kwam een grote test:

Even in de tuin 'werken'...

Mijn stressysteem sloeg niet aan terwijl ik rustig en bewust in het moment wat harkte in de tuin en met mijn handen in de aarde ging.

Het was werkelijk geweldig!

Het kón🎈!

Ik kon mijn geluk niet op! Dit was voor mij het bewijs dat ik op de goede weg zat!

En wat gebeurde er toen ik pauze nam?
Een roodborstje kwam op nog geen meter afstand op een emmer zitten en is er zéker een half uur niet weggegaan!❤️🎈

Dit is voor mij de meest speciale foto die ik ooit maakte. Een prachtig moment!

Nu wist ik dat het goed zou komen met me! Maakte me niet uit hoe intensief het proces zou zijn het zou helemaal goed komen!!!

Vanaf die dag knapte ik op en ik ga nog steeds vooruit! Pijnen zijn nu signalen en geen terugval.

Nu is het ondertussen een tweede natuur geworden om geregeld te checken of mijn hele 'systeem' zich goed voelt.

Alles nog goed daarbinnen? Dat is mijn 'medicijn' . Hierdoor ik leef ook veel meer in het moment en dat is echt een verrijking. 

Ik geniet enorm van de stapjes die ik hierdoor kan zetten, maar ik geniet nu ook van niets doen! Vogeltjes kijken😄

Ik durf steeds meer te vertrouwen op het Leven!

Dit was mijn stukje over het zenuwstelsel. Het belangrijkste stuk.

Hierna heb ik nog veel meer gedaan waardoor ik zo mooi ben hersteld, maar dat is niet in 1 blogpost te vangen. Alles wat ik leerde het afgelopen jaar heeft me veel waardevolle inzichten gegeven. Die deel ik graag met jullie. Inzichten die voor iederéén van waarde kunnen zijn. Of je nou last hebt van mentale of lichamelijke aandoeningen.

Juist door de pijnen die ik na covid had ben ik tot de kennis over de mind body visie -zoals Dr.Sarno die uitlegt- gekomen. Bij het onbewuste geheugen vooral ook. De stelling 'psychische pijn is ook pijn' is echt bij me binnengekomen als mogelijkheid vanuit een totaal ander perspectief aan de slag te gaan ook met mijn mentale aandoening. 

Al deze kennis samen heeft een helingsproces in gang gezet dat verder gaat dan het herstel van mijn long-covid klachten durf ik wel te zeggen. 

Dus dankjewel long-covid. Hier zou ik anders nooit bij zijn uitgekomen.

Al was het allemaal pokkezwaar de afgelopen jaren het heeft me een nieuw leven gegeven. 

Als start adviseer ik dus eerst het zenuwstelsel! Zie het als een lekkere pizza,

"eerst die bodem"

Met aandacht, veel geduld en vooral heel veel liefde voor jezelf❤️😉.

Activiteit altijd alleen vanuit een veilige modus! Niet op wilskracht!!! Dan pas ga je voelen wat je lichaam aankan.

Mijn blog zal dus vanaf nu wisselend posts bevatten uit mijn leven als ´psychiatrisch patiënt´, maar ook zal ik schrijven over hoe ik nú in het leven sta met alle kennis die ik heb opgedaan de afgelopen paar jaar.

Mijn ´rugzak´ is ondertussen een waardevolle toolkit geworden.😉 

Ik 'schud die rugzak nog regelmatig even op' om te kijken of er nog wat weg kan wat me niet meer dient. Ik kom best nog wel wat tegen af en toe. Steeds komt er dan weer ruimte vrij voor nieuwe, mooie ervaringen.

Er hang alweer een nieuwe ballonnetje in de lucht.🎈 (Mooie dingen op de planning 🎈) Onze reis naar Portugal is geboekt!!!🎈✈️ Eindelijk gaan we samen naar onze dochter die daar al 3 jaar woont, maar waar ik steeds maar niet naartoe kon! Geweldig!🎈