Leesduur 7 min.

"Hoe was jouw week?"

"Hoe was jouw week?" Dat is de vraag die mijn begeleid(st)er mij al 25 jaar iedere week stelt.

Als het slecht met me gaat komt er zelfs 2 keer per week begeleiding van een psychiatrisch verpleegkundige.

Momenteel is dat gelukkig niet nodig.

Natuurlijk heb ik niet al 25 jaar dezelfde begeleid(st)er, want zo werkt dat niet.

Sinds 3 weken komt er een nieuwe begeleidster van MET ggz, Nikki.

Nikki is ontzettend aardig. (moet ik schrijven, want ook zij leest mijn blog😉).  

Waar ík steeds ouder word lijken de psychiatrisch verpleegkundigen steeds jonger te worden.

Nikki is 26 jaar.

Dit eerste is beslist zo ik word steeds ouder. Dat tweede is niet zo natuurlijk.

Maar dat Nikki 26 is en daarmee even oud als onze dochter maakt het wel confronterend😄 

Nu moet ik oppassen dat ik niet zo'n oud dametje word dat zegt: "moet zo'n kind het me nu komen zeggen hoe....?"

Nikki komt om te checken hoe het met me gaat. Ze komt me niks zeggen ze komt om te luisteren waar ik tegenaan loop.

Waar ik moeite mee heb en ook waar ik plezier aan beleef.

Hoe we mijn leven mooi kunnen houden/maken ondanks dat er beperkingen zijn.

Over 'de thuiscoach' schrijf ik verder nog in een andere blogpost. 

Ik zal af en toe eens een weekverslagje posten dan kun je zien hoe momenteel mijn leven eruit ziet😉

Dus niet therapeutisch zoals ik dat met 'mijn coach' bespreek, maar gewoon voor de gezelligheid eigenlijk.

Dus hoe wás mijn week ?

Nou, de vastelaovend was wel pittig deze keer. Momenteel heb ik gelukkig geen depressie. Maar nu heb ik juist heel veel zin om te gaan en dat maakte het echt wel een uitdaging 2.0

Er zijn hier wat huilbuien overgetrokken kan ik je zeggen. 

Maar iedere bui trok ook weer weg zoals buien dat altijd doen gelukkig.

Ik vond het net zo goed mooi om te zien hoe vastelaovend vierend Limburg kon genieten van een paar nagenoeg droge dagen. 

Ik heb vastelaovend fijn gevolgd via social media en bleef zo een beetje op de hoogte. Ik genoot een beetje mee van het plezier en de leuke foto's.

Het was een prachtig feest daar in het Venlose stedje van lol en plezeer.

Deze vraag krijg ik vaker.

Ook als ik bij andere feestjes of uitjes vraag voor foto's en graag wil horen hoe het geweest was.

Ik zie dat anders. Dit is geen pijnigen.

Dat zou het misschien zijn als ik me zielig zou vinden, maar gelukkig heb ik daar maar zelden last van.

Dit is eerder pakken wat je pakken kan en daarvan genieten. Gaan sikkeneuren heeft geen zin.

En je afzonderen al helemaal niet. Gaat ook niet trouwens als mijn man op stap gaat en thuiskomt. Als ik mij al die jaren had afgekeerd van dat wat ik zelf ook graag zou doen maar wat niet kon dan had ik een probleem gehad.

Dan had ik nu compleet de aansluiting gemist. Dan was mijn wereldje wel héél erg klein geworden. 

Vastelaoveszondag appte een vriend van ons dat hij me zou oppikken voor de koffie bij hun. Even de deur uit en even niet alleen zijn tijdens deze dagen. Super plan😉

Dus ja dat was even heel gezellig! 

Vrienden.... Koester ze zou ik zeggen!

Op maandag is in ons dorp de dag van de optocht.

Ik lag maandag de hele ochtend al met mijn oogmasker en oordopjes op de bank. Uitgeteld!

Het ging slecht, maar dat wil niet zeggen dat het de hele dag zo blijft. Het wisselt nogal wat ik wel of niet aankan tegenwoordig. De ene dag is de andere niet.

Zelfs ieder uur kan anders zijn. Dus hoopvol lag ik te rusten. Als het ook maar even zou kunnen zou ik naar de optocht gaan. Even ook weer ons clubje vrienden bij elkaar zien. De laatste keer was september geweest.

Er weer even tussen te staan zou zo fijn zijn. 

En ik was er!🎈 Al stond ik niet, ik zat. Prima hoor. Mijn rolstoel maakte het mogelijk er lekker even bij te zijn. Al vind ik het altijd vreselijk lastig die rolstoel of rollator, tisnieanders.

Ik kan toch lopen? Ja dat klopt, maar niet ver. En lang staan terwijl er veel prikkels om me heen zijn lukt al helemaal niet.

Dus.... Wielen onder je kont en niet denken wat een ander denkt. Gun je dit uitje.

Soms maak ik me dan wel eens druk om wat mensen van me zullen denken, maar mensen die evt. negatief zouden oordelen komen niet langs me liggen als ik daarna uitgeput op de bank lig.

Ik was er en ik genoot!🎈

Dat was het belangrijkste en ik heb even lekker de vastelaovend meegepikt.

Gauw nog wat foto's gemaakt (het zou ook niet! Gek mens🤣🔴 ) Dit neemt niemand me meer af.

Laatste vastelaovend dag. Dinsdag:

Mijn man hield het voor gezien wat vastelaovend betreft.

Het was heerlijk geweest en nu was het genoeg. We zijn lekker even een rondje bungalowpark gelopen waar we genoten van een #horecakoffie met een flink stuk appeltaart.

En wat gebeurde me toen? Bij thuiskomst reikte onze buurman een mooie bos tulpen aan!

Voor Claudy....🎈🌷 Nou ja zeg! Bloemen, je kunt me niet blijer maken! 🎈

Hoe lief toch!

Ze waren van mijn neef en zijn vrouw :

"Ik had je blog gelezen over de vastelaovend en vond het jammer dat je niet kon vieren".

Nou ja zeg, wat ontzettend mooi zo'n gebaar! 

Natuurlijk heb ik weer een foto ik plaats ze hier even....😄

De verdere week bestond uit bijkomen van de vastelaovend. Ja ook al was ik niet echt geweest 😉

Emoties, positief of negatief, kosten tóch energie dat merk je pas als te energieniveau totaal op 0,2 staat.

Woensdag trouwens lekker nog even bijgekletst met mijn vriendin die o.a. verslag deed van een paar heerlijke dagen.

Gelukkig zijn onze vrienden volop op stap geweest, dus ze stoppen nog lang niet meer vastelaovend vieren😄

Volgend jaar haak ik weer aan.