4 febr. 2023

leesduur 11 minuten

Het mooiste feest

van het jaar! 

Vastelaovend!

Dit vind ik het mooiste feest van het jaar! Ik ben een echte vastelaovesgek.

Of je er mij voor zou kunnen wakker maken? Dat mag😄 En het zou nog kunnen werken ook nog😄

Muziek aan, pakje aan en op stap!

Wat overdreven natuurlijk, maar het komt niet zelden voor dat ik door het jaar heen een 'vastelaovesleedje' zing.

Met de paplepel kreeg ik in 1969 het vastelaovesvirus al toegediend en dat is nooit meer uit mijn lijf-hoofd-hart gegaan.

Dit is het enige virus wat ik iedereen van harte gun. Ik ben er zelf in ieder geval blij mee.

Als klein clowntje 🔴 vierde ik de vastelaovend springend op de biljardtafel in de dorpskroeg. Sindsdien vier ik ieder jaar onze Limburgse vastelaovend.

Vastelaovend (carnaval) in Limburg staat weer voor de deur!

❤️💛💚

Voor mij is vastelaovend.....

De melige humor. De slappe lach. 'klasjenere' met íedereen. Mensen die je lang niet gezien hebt en de mensen die je voor het eerst spreekt😉

De muziek vind ik nog wel het mooiste denk ik. Maar ook die vrolijkheid. Dansen, zingen. Een bont gezelschap van alle leeftijden samen op stap.

De joekskapellen (dweilorkest), de kroeg. De optocht. Door de straten tot in de kleine uurtjes. De zelfgemaakte kleding, pruik etc. De clowsneus. 🔴 De schmink. Het pilsje. 

Al weken van tevoren speelt bij mij de muziek....en dan vooral de oude Venlose vastelaovesleedjes.

Twee weken voor de vastelaovend versier ik het huis  en gaat de vastelaovesvlag aan de gevel.

Vastelaovend

geeft me de voorjaarskriebels

in de winter.

Maar wat als je níet op stap kunt...?

Chronisch ziek en feestjes kan een hele uitdaging zijn:

Ben jij ook vastelaovesgek/carnavalist in hart en nieren? Kun jij je februari 2021 herinneren? Toen de vastelaovend wegens corona niet door kon gaan?

Herinner jij je dat gevoel nog dat je had toen je als liefhebber niet kon vieren zoals je dat zou willen? Dat gevoel heb ik ook dit jaar weer helaas.

Vastelaovend gaat ook dit jaar voor mij niet door. Ontzettend balen is dat!

Vooral als ik door mijn ziekte niet kan gaan baal ik enorm .
Heerlijk mijn eigengemaakte kostuum aan en dagen lang op stap gaat niet lukken dit jaar.

Ik zeg wel eens "och, ze kunnen dit feestje ook wel zonder mij vieren"... 

Maar dat is natuurlijk onzin. Bij een gewone verjaardag zou ik het op deze manier nog wel kunnen relativeren, maar bij vastelaovend... ? Ik vier dit feest echt liever zelf mee. 

Meer dan 10 keer (waarvan 5 jaar aaneengesloten) ben ik niet kunnen gaan. Omdat ik te ziek was of zelfs was opgenomen rond de vastelaovend. Drie keer was ik opgenomen net voor, net na of zelfs tijdens het feest. Ik kreeg het zelfs benauwd dat onze vriendengroep het ondertussen voor gezien zou houden, maar tot dusver is dat gelukkig nog niet het geval. Natuurlijk niet, daar is het feest te mooi voor😉 

De jaren dat de kinderen nog klein waren ging mijn man met hun geregeld alleen de deur uit in hun pakje met de 'schmink op de sjnoet'. "Dag schatten en je goed amuseren hè, anders ben je voor niks geweest.😉" en daar gingen ze...

Lastig natuurlijk. Vastelaovend vier je samen. En al helemaal als de kinderen klein zijn, vind ik.

Dat is dan natuurlijk ontzettend verdrietig maar wat doe je eraan? Nou, dan zeg ik echt niet altijd zo makkelijk 'och, dan maak ik er het beste van'  hoor.

Dan voel ik me ontzettend machteloos, verdrietig en gefrustreerd. Maar ik kan het niet veranderen. Me erbij neerleggen is de enige optie. Het is zoals het is. Dus hoe maak ik er dan tóch het beste van ...?

Geen vastelaovend is geen optie!

Zoals ik bij het begin van dit stukje schreef "het komt niet zelden voor dat ik door het jaar heen een 'vastelaovesleedje' zing".

En die zing ik nu al weken net zo goed. Dus ik geniet op mijn manier zéker wel. ❤️💛💚
De vastelaovesleedjes zijn voor mij een van de mooiste dingen van de vastelaovend, dus blijft het feest voor mij altijd overeind. 

Geen vastelaovend is geen optie! In ieder geval niet voor mij. 
Ik vraag familie en vrienden om foto's en filmpjes van het feest. Vooral vroeger van de kinderen. Zo mis ik zo mijn mogelijk.

Thuis kijk ik de buutte op tv. YouTube is hier óók ideaal voor.

Ik volg zoveel mogelijk via sociaal media. Ik kan oprecht genieten van het plezier van anderen.

In oplossingen denken:

Het blijft belangrijk in oplossingen te denken. Dat vergt soms heel wat creativiteit.

Maar ook vergt het relativeringsvermogen. Wat niet gaat, gaat niet daar moet je je maar beter bij neerleggen. Kijken naar wat je niet hebt brengt je nergens al is af en toe flink balen helemaal normaal.

Relativeren lukt me niet altijd zelf. Maar dan schakel ik hulp in. "Help me alsjeblieft ik krijg dit even niet gerelativeerd". Mijn man is daar gelukkig een kei in. Hij gooit er wat nuchterheid tegenaan en ik kan weer door.

Soms is het antwoord ook  "Dat hoeft nu ook even niet Claudy dit is gewoon te k*k. Kom hier, huil maar even flink uit." En dat is ook zo. Het hoeft niet altijd 'schouders recht en relativeren' te zijn. Dit dacht ik altijd. Hup, schop onder je kont en door. Maar af en toe eens flink de schouders laten hangen is minstens net zo gezond.

Twee keer ben ik trouwens niet kunnen gaan om een hele MOOIE reden!

Onze kinderen werden allebei net voor vastelaovend geboren! (dus ook zij kregen het virus op 'de paplepel'). Bij onze dochter lag ik zelfs nog in het kraambed. Toen heb ik de Buuttereedners (tonpraters) en de live uitzending van de optocht samen met haar op t.v. gekeken

Als het niet kan zoals jij vindt dat het moet....Dan moet het maar zoals het kán...

MAAR HOE DAN?

Hier een paar anekdotes:

Fantaseer!

Het feest in ons dorp is bij ons de straat uit hoek om rechts, hoek om links.... Nog geen kilometer.

Ik herinner me de keer dat het prachtig voorjaarsweer was. Ik wandelde over de dijk aan de Maas.

Vanuit het dorp klonken de trompetten en de dikke trom. Heerlijk. Terwijl ik lekker op het bankje aan de maas zat maakte ik mijn eigen gefantaseerde vastelaovend. Ik zag de kleintjes rennen door de straten. De oma die ze riep niet te ver te gaan, terwijl ze vervolgens zingend met haar pilsje in de hand terug de kroeg inliep. Bij de deur aan de kant, want de dikke trom moest even langs... Etc.

Even fantaseren als je er zelf niet bij bent. Het geeft een lekker positief gevoel. Ja ik weet best dat dat het bij lange na niet haalt bij zelf aanwezig zijn, maar het werkt voor mij en dat is het belangrijkste. Zo maak ik mijn eigen geluksmomentjes.

Geluk kun je gedééltelijk afdwingen

Korte lijntjes:

Een vriendin van me stond in de rij bij het toilet. Het was in de tijd dat we nog maar pas een mobieltje hadden zo lang is het al geleden, maar ik ben het niet vergeten.

Ze belde me en kwam niet eens uit haar woorden zo melig was ze. Super sjiechel. Ik zat er dankzij haar telefoontje even helemaal mee in. 

Wat hebben we toen gelachen. Ik op de bank zij in de rij met de slappe lach en een hoop onzin😉 Zalig! Ook dat is herinneringen maken. Super tof dat ze toen belde.

Ik was er helemaal bij, terwijl ik thuis op de bank zat. Heerlijk!

Vastelaovend tijdens een opname:

Ik wandelde op de dinsdag van de vastelaovend een rondje om het ziekenhuis toen aan de overkant van de weg en echtpaar met een echte antieken kinderwagen liep. Op weg naar de boerenbruiloft in de stad.

Ze liepen er zo mooi alleen en prachtig in stijl. Het was een heel speciaal plaatje.

Dat jaar ben ik ook even naar de optocht geweest. Bij de creatieve therapie op de afdeling een rood bolletje op mijn neus🔴 laten verven en hup.

Halverwege weer terug het was teveel, maar ik was geweest! Dat nam niemand me meer af.

De medepatiënten hebben zich afgevraagd of ik wel goed wijs was😉: "Claudy, dit moet niet gekker worden...". Tja...

Improviseren en er het beste van maken geldt niet alleen voor vastelaovend trouwens.

Bij chronisch ziek zijn kan er wel vaker iets niet doorgaan waar je graag zou willen. Dit kan van alles zijn, dus op zoek naar wat wel kan blijft belangrijk. Het vraagt soms heel wat creativiteit binnen grenzen van je gezondheid te blijven.

En het lukt lang niet altijd een, twee huppakee. Soms zit ik er natuurlijk ook wel eens compleet doorheen.

Het is soms een flinke uitdaging. Ik vloek niet gauw, maar als héél weinig wél kan, zoals nu...

Dan uit ik me wel eens in woorden waarvoor ik onze kinderen spreekwoordelijk 'de mond met zeep zou laten spoelen'.😊

Even flink tieren en balen en dan..... In oplossingen denken.

Hoe een klein gebaar groot is kan zijn:

Een vriendin kwam een keertje met een fris bosje rode en gele tulpen (de vastelaovend kleuren❤️💛💚) voor mijn mini feest en omdat ze het jammer vond dat ik niet er niet bij zou zijn.

Ook dit zijn mooie herinneringen. Hele waardevolle zelfs.

Het is heel fijn als gezegd wordt dat je gemist wordt tijdens een feest. 

Niets is zo belangrijk als het maken van mooie herinneringen !!! Daar kun je ook uit putten als het eens tegenzit!

Daarmee zeg ik niet dat het dan álles goed maakt. Maar als het je lukt scheelt dit zéker een slok op een borrel 

Kun jij zelf niet gaan, terwijl je graag zou willen? Om wat voor reden dan ook....? 

Balen mag!

Maar fantaseer! Ben creatief. Maak je eigen kleine vastelaovend.

Ga jij wel?

Pluk je momentjes dan vooral!

Ik wens iedere vastelaovesvierder

koddige, joeksige dagen!

Maak er wat moois van.

Vier het leven😘

"Vastelaovend same!"